Als de dagen in januari kort zijn en de winter in Europa op zijn strengst is, brengt de Internationale Grüne Woche in Berlijn een warme gloed van verbondenheid en vernieuwing.
Voor een landbouwenthousiast als ik is dit jaarlijkse evenement meer dan een beurs; het is een pelgrimstocht naar het hart van de agrarische wereld. Drie dagen lang deel ik met een team van gelijkgestemden de passie voor het boerenleven, en ja, het is inderdaad een mengelmoes van serieuze gesprekken en ongecompliceerde gezelligheid.
De echo van realisme die door de hallen van de Messe Berlin klinkt, geeft hoop. Gesprekken over voedselveiligheid en -zekerheid, thema's die voorheen soms als abstract werden beschouwd, vinden nu een vruchtbare bodem. In een wereld waar onzekerheden over voedsel directe implicaties hebben voor de wereldvrede, klinken de woorden van de Duitse minister van Landbouw, Özdemir, als een klok: voedselzekerheid draagt bij aan vrede, en de bescherming van onze vruchtbare Europese delta is meer dan een wens, het is een noodzaak.
Minister Adema's taak om de Nederlandse land- en tuinbouw in de Duitse schijnwerpers te plaatsen, is geen kleine opgave. Het is een missie om te benadrukken hoe toewijding aan duurzaamheid en kwaliteit niet slechts een streven is, maar de ruggengraat vormt van onze sector. Onze producten zijn het toonbeeld van gezondheid, duurzaamheid en regionale trots. Deze boodschap is niet enkel voor onze oosterburen, maar ook voor Brussel, waar de roep om erkenning van onze unieke landbouwomstandigheden sterker klinkt dan ooit.
Naast het serieuze werk was er tijd voor ontdekking. Wandelend door de 26 hallen, "bezocht" ik 40 landen, ieder met zijn eigen klederdracht en tradities. Het was alsof ik een wereldreis maakte zonder Berlijn te verlaten. De dieren, van koeien tot de majestueuze Poitou-ezels, van nieuwsgierige konijnen tot geiten en trotse paarden, ze brachten allen een verhaal van traditie en moderniteit samen.
En toen, midden in een menigte van duizenden, een onverwacht moment van menselijke verbinding. Een spontane dans met een Duitse dame onder de klanken van een levendige band. In die paar minuten, dansend op het ritme van een gedeelde melodie, waren we niet langer twee vreemden op een beurs, maar twee zielen die de universele taal van muziek en beweging spraken.
De Grüne Woche bevestigt dat het niet alleen de grond is die ons voedt. Het zijn ook de culturele wortels die onze ziel voeden. Het is de trots van een boer die zijn land bewerkt, de zachte ogen van een ezel die stilletjes de wereld aanschouwt, en ja, zelfs de onverwachte danspassen die ons eraan herinneren dat we, ongeacht onze afkomst, in essentie allemaal hetzelfde zijn.
Dus terwijl de lichten van de hallen doven en de menigte zich verspreidt, blijf ik achter met een vraag die blijft hangen als de laatste noot van een lied. Hoe zullen wij, als individuen en gemeenschappen, de verbindende kracht van voedsel en cultuur blijven koesteren in een wereld die snakt naar zowel innovatie als traditie? Het antwoord ligt misschien wel in de handen van de boeren, de bewaarders van de aarde, en in de harten van ons allemaal, dansend onder de sterrenhemel.
#Wija #GrüneWoche2024 #LandbouwPassie #Voedselveiligheid #Voedselzekerheid #DuurzaamBoeren #EuropeseDelta #CultuurVerbindt #LandbouwInnovatie #WereldVrede #AgrarischeTradities #Landbouwbeleid #BoerenLeven #MuziekVerbindt #Wereldkeuken
